เมื่อเสร็จจากการขัดถูกุฏิที่พระอาจารย์(พระครูเกษม) จะถวายแล้ว ก็มานั่งพักคุยกันฆ่าเวลา จนกระทั่งได้เวลาอาหารเย็น ก็จึงชวนกันไปทานข้าว เพราะว่าทานเสร็จแล้วก็จะได้เวลาทำวัตรเย็นพอดี และหลังจากนั้นก็จะได้เวียนเทียนเนื่องในวันวิสาขบูชาต่อไป ก็เป็นวัดที่สองแล้วซินะ ที่มีอาหารเย็นเลี้ยงอุบาสก อุบาสิกา…
ในขณะที่รอพระอาจารย์อำนาจมาร่วมทำวัตรเย็นนั้น พระอาจารย์ยงยุทธก็ได้กล่าวถึงความเป็นมาของผาซ่อนแก้วให้ฟัง เราก็ฟังอย่างธรรมดาไม่ได้คิดอะไร จะมาสะดุดก็ตรงที่คำว่า "เมื่อได้มาพบกับฤาษี กะลา ณ. ที่นี้" คำที่ทำให้สะดุดและเกิดมโนภาพขึ้นมาก็คือคำว่า "ฤาษี" … เอ๊ะฤาษีในเมืองไทยก็มีด้วยหรือนี่??? แล้วฤาษีหน้าตาเป็นอย่างไรนะ? แต่งตัวอย่างไรน๊ะ? แล้วเค้าอยู่ที่ใหนน๊ะ? เค้าทำอะไรบ้างนะวัน ๆ หนึ่งนี่? แล้วเค้าอยู่กินอย่างไรนะ…โอ๊ย คำถามพรั่งพรูมาจากใหนกันมากมาย…แล้วใครจะตอบเราได้ดีนอกจากตัวฤาษีกะลาเอง…
คำถามพร้อมมโนภาพผุดขึ้นมามากมาย จนแทบจะไม่ได้ยินว่าพระอาจารย์ยงยุทธพูดว่าอะไรอีก จนความคิดมาหยุดลงก็ตอนที่เค้าเริ่มทำวัตรเย็น…
ความอยากรู้ อยากเห็น อยากสนทนากับฤาษีกะลา อยู่ในความคิดตลอดเวลา ขณะนี้ฤาษีกะลาอยู่ที่ใหนน๊า ทำอย่างไรถึงจะได้เจอ??? เราจะต้องเจอให้ได้…
เมื่อทำวัตรเย็นเสร็จก็เริ่มพิธีเวียนเทียน โดยเดินลงมาจากหอธรรม แล้วไปเวียนรอบลานโพธิ์ ซึ่งเป็นต้นโพธิ์จากพุทธคยา ที่ปลูกไว้เมื่อวันวิสาขบูชาปีที่แล้ว 
ตอนนี้ก็ครบขวบปีแล้วเหมือนกัน ขณะนี้ก็สูงกว่าพระอาจารย์ยงยุทธแล้ว
ตอนนี้ก็ครบขวบปีแล้วเหมือนกัน ขณะนี้ก็สูงกว่าพระอาจารย์ยงยุทธแล้ว ในขณะที่เวียนเทียนนั้นก็มีการปล่อยโคมตลอดเวลา ทำให้ได้บรรยากาศที่งดงามไปอีกแบบหนึ่ง เนื่องจากคนเยอะมาก จึงเดินไปอย่างช้า ๆ กว่าจะครบสามรอบก็กินเวลานานมากพอสมควร …
เมื่อเวียนเทียนเสร็จแล้ว การปล่อยโคมก็ยังไม่เสร็จ จึงมีการช่วยกันปล่อยโคมเป็นการใหญ่ ทำให้เป็นที่สนุกสนานไปตาม ๆ กัน 
กว่าจะเวียนเทียนเสร็จก็ดึกมากพอสมควร อีกทั้งเหนื่อยมาก เพราะว่าวันนี้ ต้องเดินขึ้น/ลง หลายครั้ง จนขาแทบจะก้าวไม่ออก ก็เลยตกลงปลงใจพร้อมกันว่า คืนนี้นอนในหอธรรมก็แล้วกัน มีคนนอนเยอะมาก มีเสียงกรนมาเป็นอาจารย์สอบอารมณ์ด้วย
แต่ปรากฏว่า เพียงไม่นานนัก เราก็หลับไปอย่างสบาย …
หวัดดีค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ไป comment ในblog นู๋
ยินดีๆ ที่ได้รู้จัก เพื่อน (หรือพี่หว่า อิ อิ) ร่วมอุดมการณ์ (ทางธรรม) เพิ่มอีกคนค่ะ
พี่ชื่อไรอ่ะคะ
นู่ ชื่อ นุ่นค่ะ
ก็ตามไปจาก Blog ของคุณเก้า…แกล้งเรียก เค้างี้แหละ..ความจิง ก็คุณกันยาน่ะ…
ยินดีรู้จักเพื่อนร่วมทางอยู่แล้วหละ เพราะว่าทางเส้นนี้ คนเดินน้อย…เค้าชอบทางอื่นมากก่าน่ะ..วันหลังคงได้แลกเปลี่ยนประสพการณ์ ทางธรรมกันต่อไป
เป็นกัลยาณมิตรกัน ก็แล้วกัน
ชื่อ "ต่อ" ครับ และก็เรียกพี่ได้เล๊ย เพราะคิดว่า เอาอายุนุ่นรวมกับกันยา แล้ว คงจะเท่ากับพี่พอดี 555
ก่อนอื่น ขออนุโมทนาค่ะ
จากนั้น ตามด้วย…
แล้วลุงต่อ เอ๊ย อาต่อ เอ๊ย พี่ต่อ ทราบเหรอค่ะ ว่า กันยา อายุเท่าหรายยยย เหอะๆ